Կար մի տղա Գագիկ անունով։ Նա չեր սիրում նվերներ և նոր տարի։ Նա ուզում էր անհետացնել նոր տարին  և արդեն սկսոլ էր պլանավորել, բայց գյուղում երկու եղբայրներ կային՝ Ալեքսանը և Դավիթը։ Նրանք սիրում էին նոր տարին, ինչպես Գագիկը մի շրջան։ Գագիկը ասաց․

-Ես պետք  վերացնեմ այդ երկու եղբայրներին, իսկ հետո կսկսեմ նոր տարվա մասին մտածել, թե ինչպես այն ևս վերացնեմ։

Գագիկը սկսեց թակարդ դնել նրանց համար, բայց հակառակը նա էր ընկնում թակարդը։ Հետո որոշեց, որ պետք է վերացնել նոր տարին, բայց նրա խելքը պակաս էր այդպիսի բան անելու համար։ Նրա խելքը մի հրաշալի բանի էր հերիքում․ այնպես անել, որ  բոլորը մոռանան, թե ինչ է նոր տարին։ Սակայն նա սխալվում է։ Սխալ բան է սարքում, և բոլոր մարդիկ սկսում են սիրել նոր տարին, այդ թվում էլ Գագիկը։ Նա այնպիսի զենք է սարքում, որը մարդկանց հիշեցնում բարի և երջանիկ պահերի մասին։ Այդպես Գագիկն էլ է հիշում, թե ինչ է ընկերությունը, սերն ու հավատարմությունը։ Այդ օրվանից նա, Ալեքսանն ու Դավիթը մտերիմ և անբաժան ընկերներ են դառնում